نحوه کار جک پایه های رومیزی مانیتور

جک گازی چیست؟

جک های گازی را می توان به عنوان یک ذخیره کننده انرژی پنوماتیک تعریف کرد. گاز  نیتروژن و روغن برای تهیه محیط های قابل تراکم با کنترل حرکت استفاده می شود. جک های گاز را می توان طوری تنظیم کرد که طیف وسیعی از نیازها را برآورده کند.

جک های گازی از یک میله دقیق متصل به پیستون تشکیل شده است که در داخل یک سیلندر مهر و موم شده حاوی گاز نیتروژن تحت فشار و روغن حرکت می کند. نیروی آنها (F) برابر با اختلاف فشار (P) بین فشارهای داخلی و خارجی (محیط) است که بر سطح مقطع میله (A) عمل می کند.

در حالی که برای اکثر کاربردها ΔP (دیفرانسیل فشار) را می توان با فشار داخلی فنر (P) تقریب زد، ∆P باید برای فنرهای گازی مورد استفاده در محیط های پر فشار (مانند کاربردهای زیر دریا) در نظر گرفته شود.

چگونه کار می کند؟

با وارد کردن میله پیستون به سیلندر (ضربه فشاری) ، حجم گاز داخلی کاهش می یابد و در نتیجه فشار افزایش می یابد (قانون بویل). در نتیجه، هنگامی که میله فشرده می شود، نیروی جک گازی بیشتر است (شکل 1 را ببینید).

تفاوت بین نیروهایی که در دو موقعیت شدید میله‌ای به نام‌های نیروی P1 و نیروی P2 مشاهده می‌شود، یک مشخصه مهم جک گازی است که به آن فاکتور K (IGS) یا پیشرفت جک گازی می‌گویند. در مقایسه با فنرهای مکانیکی، جکهای گازی می توانند به ضریب K بسیار پایین دست یابند که معمولاً از 1.05 تا 1.8 (یا 80٪ پیشرفت) متغیر است. بر خلاف فنرهای کویل، جکهای گازی با نیروی P1 مورد نیاز که بلافاصله در دسترس است، از قبل بارگذاری می شوند (فشار).

به همین دلیل ، نیروی P1 هنگام محاسبه نیروی یک جک گاز در یک موقعیت معین باید در نظر گرفته شود:

جایی که F نیروی یک جک گازی است ، k ثابت جک است که بر حسب N/mm (تغییر نیرو در واحد فشرده سازی) و X فاصله انحراف بر حسب میلی متر است.

توضیح شکل 1:  شماتیک جک گازی – نمودار فشار/ حجم در مقابل ضربه. با حرکت پیستون از موقعیت کاملاً گسترده (P1) به موقعیت کاملاً فشرده (P2) ، فشار (خط جامد) افزایش یافته و حجم (خط تیره) کاهش می یابد.

در کلیه پایه های رومیزی مانیتور ساتیا از تکنولوژی جک گازی استفاده می شود که به اصطلاح gas spring گفته می شود.